Derler ki, “Türk gibi başla, İngiliz gibi bitir”. Heyecanlı olduğumuz ve bir an önce sonuca ulaşmak istediğimiz için olsa gerek; hemen işe koyuluruz hem de önünü ardını düşünmeden. Oysa İngiliz sorar soruşturur, kârını zararını tartar, işi ve yolunu planlar sakince tamamlar. Baştan planlamadığımız için önümüze çıkan her engelde sil baştan yapar, geriye döner ve daha çok zaman kaybederiz. “Vakit nakittir” sözümüzü böylelikle hiç anlamadığımızı gösteririz. Söz bizim olmasına bizim de, işe yaramadıktan sonra…
Ülkemizin en acil sorununun ekonomi olduğunu herkes biliyor. Ekonomik yapı düzelmedikçe ne işsizlik son bulur ne pahalılık ne de kargaşa. Peki, ne yapmak gerekir? Çok kolay. Seçim yaklaştıkça siyasi partilerden talepler artıyor. EYT, ADO mağdurları, KHK mağdurları, asgari ücretliler, emekliler… hatta öğrenciler, stajyerler de taleplerini sıralıyor. “Bizim hakkımızı vermezseniz, mağduriyetimizi gidermezseniz, size oy vermeyiz.” İktidar ya da iktidar adayı muhalefet o talepleri dikkate almak zorunda hissediyor kendisini. Değilse oy gelmeyecek ve sandalye kayacak ayaklarının altından.
Ülkemizin ekonomisini ayakta tuttuğunu iddia ettiğimiz karayoluyla yolcu taşımacılığı sektörü ne yapıyor veya ne istiyor? Hiçbir şey! Hemen her ilde, o ilin en önde gelen işadamlarının birincil işi otobüsçülük. Toplumun bütün katmanlarıyla ilişkileri iyi, ama onları kendi yanlarına çekememenin sıkıntısını yaşıyor. Akaryakıt şu kadar arttı, otobüsten tutun tedarike kadar her şey çok zamlandı, otogar çıkışları, otoyol ve köprülere para yetişmiyor… Bunlar somut, gözle görülür sorunlar. Yetkin eleman bulmakta güçlük çekiliyor, kaptan şoförler emeklerinin karşılığını alamadığı için direksiyona oturmaktan kaçınıyor, ilgililer sektörün içinden gelmediği için sorunları bilmiyor, buna bağlı olarak da alabildiğine gereksiz konularda bürokratik engeller çıkarıyorlar.
İki federasyon ve bağlı otobüsçü dernekleri faaliyetlerini, sektörün yararına odaklanarak yapmalı. “Sorunlarımızı giderin, yoksa yapacağımızı biliriz” gibisinden ses yükseltmeliler. En azından siyasilerin gündemine gelir konular ve kamuoyunun ilgisini çeker. Biliyorsunuz seçim arefelerinde siyasiler toplum katmanlarının sesine daha çok kulak verir.
İşte, ben de öyle söylüyorum: Ağlamayan bebeğe meme vermezler! ■