Mücadele ve Dayanışma

İnsan, hayat, toplum, tarih bir bütünün temel parçaları… Hepsi birbirine bağlı ve birbirini destekleyerek büyüyor, güçleniyor. Birinden biri eksik ya da geride kalırsa birtakım aksamalar başlıyor. Bunu, bir otobüsün yürüyen aksamı olarak da görmek mümkün. Tekerlekleri rot döndürüyor, rotu motorun gücü harekete geçiriyor, motorsa akaryakıtla çalışıyor. Akaryakıtınız yoksa motorunuz istediğiniz kadar yeni, güçlü ve kapasiteli olsun, gitmez ki… Akaryakıtınız kaliteli olursa daha güçlü çalışıyor, yağı tamamsa sürtünmesi azaldığı için verimlilik artıyor…

Sanayi devrimi dediğimiz, 1700’lü yılların ortalarından bu yana buhar gücünün kullanılmasıyla belirli bir ivme yakalayan insanlık, bunun üzerine koya koya bugüne geldi. Petrolün bulunması bu hızı ve gücü arttırdı. Ancak bir yandan sanayileşirken diğer taraftan insan gücünün önemi arttı. İnsan yoksa makineler sadece çalışan aksam olarak dönüp durur. 

Üretim makineleşmeyle artınca insanların insanüstü güçle ve tam zamanlı çalışmasını istedi, makine sahipleri. Ancak insanın da bir dayanma sınırı vardı ve “artık yeter!” dedi. İşte 1 Mayıs böyle doğdu. Sekiz saatlik çalışma günü talebi, makine sahiplerinin -devletin de en etkin konumunda oldukları için, kolluk gücüyle destekli- baskısına karşı itiraz eden işçiler ölüm pahasına da olsa sekiz saatlik çalışma hakkını elde etti. O gün bu gündür de 1 Mayıs, işçinin emekçinin, birlik mücadele ve dayanışma günü olarak kutlanıyor. 
İşçiler (buna sanayi işçileri kadar memurlar, beyaz yakalılar, mavi yakalılar da dâhil) haklarını, emeklerinden gelen güçle savunuyor.

Devlet(ler) ne kadar engellese de bütün dünyada 1 Mayıs coşkuyla, halaylarla türkülerle kutlanıyor. Bizim ülkemizde de yasaklandı, engellendi ama her geçen gün daha bir güçle güvenle kutlanması sürüyor, sürecek de. 

Günümüzde robotik sistemler gelince insan gücü, kol gücünden sıyrılıp akıl gücüne, beyin gücüne daha bir bağlandı. Bu, hiçbir zaman insan gücünün gerekmediği anlamına gelmiyor, yapay zekâ (AI) gelse de, bir insan beyni yüklüyor her şeyi ona. Hatırlar mısınız, bilmem… Dünya satranç şampiyonu bilgisayarı yenmişti; dakikada binlerce seçeneği, binlerce hamleyi hesaplamasına karşın insanın beyni çok daha başarılıydı. En azından duygusu vardı, gerisini siz tamamlayın.

1 Mayıs, işçinin emekçinin bayramı. Tabii ki, otobüsçülerin de bayramı. Milli ve dini bayramlarda, özel günlerde kapasitesinin iki katı çalışan otobüsçülerin 1 Mayıs’ta, emeklerinden gelen gücü göstermesi sektör olarak tüm taşımacıların da tanınmasına yol açacaktır. 1 Mayıs miting ve yürüyüşlerine katılmaları, hem sorunlarını dile getirmelerini sağlayacak hem de kamuoyu gözünde görünür olacaklardır. Hem değil mi ki, otobüsçü olmazsa ekonomi de, kültür de, beslenme de olmaz. Sahi, olur diyen beri gelsin.